اکسیژن دهی پلاسمایی

یکی از روش های مهم بهبود خواص سطوح فولادی، اکسیژن دهی پلاسمایی می باشد. بازه دمایی انجام این فرآیند بین 500 -400 درجه سانتیگراد بوده و بدین صورت مقاومت به خوردگی سطح بهبود می یابد. این فرآیند معمولاً بعد از نیتروژن دهی صورت می گیرد، که در آن لایه نازکی از فاز ترکیبی مگنتیت (Fe3O4) بر روی لایه نیتریدی تشکیل می شود که از لحاظ خواص سایشی و خوردگی مطلوبیت بیشتری دارد. مکانیزم اصلی این فرآیند ورود توأم گازهای اکسیژن خالص و هیدروژن می باشد که عواملی از قبیل: نسبت گاز اکسیژن به هیدروژن، زمان و هم چنین دمای فرآیند دارد تأثیر محسوسی بر رسیدن به خواص مطلوب سطح دارند به عنوان نمونه می توان گفت با ایجاد تغییر در نسبت ورود گازهای اکسیژن و هیدروژن در طول انجام فرایند ضخامت لایه ایجاد شده روی سطح  را می توان تغییر داد.

تصویر زیر نمونه هایی از این فرایند می باشند.